Szkoła Podstawowa w Starej Słupi

Szkoła Podstawowa w Starej Słupi

26-006 Stara Słupia, Stara Słupia 78

Tel: 41 317-71-26

E-mail: spstaraslupia@wp.pl

  • Statystyki

    • Odwiedziny: 899523
    • Do końca roku: 231 dni
    • Do wakacji: 38 dni
  • Kalendarium

    Wtorek, 2024-05-14

    Imieniny: Bonifacego, Julity

  • Kartka z kalendarza

Święto Odzyskania Niepodległości

     Święto Niepodległości na stałe zagościło w naszym kalendarzu uroczystości szkolnych. Jest ono obchodzone bardzo uroczyście. Akademia jak również towarzyszące jej przygotowania stanowią dla uczniów ważną i niepowtarzalną lekcję patriotyzmu.

   Montaż słowno - muzyczny z okazji 93. rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości pt.: "Ojczyzna wolna..." przygotowali uczniowie klasy IV i VI pod kierunkiem pani Krystyny Oględzińskiej.

    Celem uroczystości było wzbogacenie wiedzy uczniów, kształtowanie szacunku dla historii minionych pokoleń oraz uświadomienie młodemu pokoleniu znaczenia Święta Ńiepodległości.

    Scenariusz przedstawiał historię Polski od czasów zaborów aż po odzyskanie w 1918 roku niepodległości. Poruszał ważne dla naszej Ojczyzny wątki - wejście do NATO oraz Unii Europejskiej.

    Scenariusz uroczystości dostosowany do możliwości percepcyjnych uczniów szkoły podstawowej, wiersze przeplatane znanymi utworami patriotycznymi przybliżyły naszym uczniom drogę ku niepodległości.

 

    Na zakończenie obchodów święta 11 listopada pan Zbigniew Latała przybliżył zebranym postać i życiorys Kierownika Szkoły Podstawowej w Starej Słupi Bartłomieja Garbicza z okazji 62. rocznicy śmierci tego wspaniałego pedagoga.


   

     Przeszło tysiącletnia historia państwa polskiego obfitowała w wiele wydarzeń natury politycznej, społecznej i gospodarczej. Były okresy wzlotów i upadków, lecz najbardziej tragiczny okazał się koniec XVIII wieku. Trzej potężni sąsiedzi Polski – Rosja, Prusy i Austria, korzystając z osłabienia naszego kraju, podzielili jego ziemie pomiędzy siebie i wprowadzili własne rządy. Katastrofa rozbiorów
i utrata państwowości nie załamały jednak narodu polskiego. Jego wola przetrwania i uparte dążenie do odzyskania niepodległości stały się podstawą do odrodzenia wolnej Ojczyzny.

Społeczność pozbawiona własnego państwa, rozdarta przez zaborców i intensywnie wynaradawiana, zachowała mimo tych działań własną tożsamość. Polaków zarówno zamieszkujących ziemie etniczne polskie, jak tych, którzy żyli na terenach narodowo mieszanych, łączył wspólny język, świadomość narodowa oraz pragnienie utrzymania tradycji i starych obyczajów. Polska wykreślona z mapy świata, pozostawała w sercach i myślach wielu pokoleń. Daremne jednak były próby wyzwolenia Ojczyzny – powstania zbrojne kończyły się przegraną z przeważającymi siłami wroga. Miały jednak wielkie znaczenie: powstanie Kościuszkowskie, Listopadowe, Styczniowe, dla kolejnych pokoleń były szkołą patriotyzmu i solidaryzmu narodowego, jakże potrzebnego dla podzielonych granicami rodaków. Ten ciężki okres niedoli trwał ponad 120 lat.


Kiedy 1 sierpnia 1914 roku wybuchła wojna pomiędzy Rosją a Niemcami i Austrią, w sercach Polaków zapłonęła nadzieja, że nadchodzi godzina wyzwolenia. Trzy państwa zaborcze rozpoczęły między sobą wojnę. Polacy musieli walczyć w szeregach wrogich armii. Ci, którzy żyli w zaborze rosyjskim, walczyli po stronie rosyjskiej, ci z zaborów niemieckiego i austriackiego – po stronie przeciwnej. Polacy odziani w mundury wrogich armii zmuszeni byli strzelać wzajemnie do siebie.

Polacy walczyli nie tylko w szeregach armii zaborców, od samego początku powstawały oddziały wojska polskiego, które jakkolwiek służąc którejś ze stron konfliktu, walczyły z myślą o odbudowie państwa polskiego. Najbardziej znana polską formacją wojskową były tzw. Legiony, złożone z trzech brygad, z których pierwszą dowodził sam Józef Piłsudski. Legiony wojnę rozpoczęły przy boku państw centralnych, a więc Austro-Węgier i Niemiec. We Francji walczyli „bajończycy”, a w końcu wojny „armia błękitna” Józefa Hallera.

Polskie oddziały powstawały także w Rosji, by pokazać światu, jak silne jest pragnienie odbudowy naszego kraju. Walczyli i ginęli Polacy w obcych armiach z wiarą, że walka ta przyniesie Polsce niepodległość. I szli na wojnę, wierząc, że spełnią się ich marzenia.

I oto ten sen spełnił się. Zmagania wojenne trwały ponad cztery lata i zakończyły się klęską Niemiec i Austrii oraz rewolucją w Rosji, której przywódcy uznali prawo narodu polskiego do niepodległości. Unieważniono również umowy o rozbiorach Polski przez Rosję, Prusy i Austrię. Dzięki tym wydarzeniom oraz poparciu naszych spraw przez Stany Zjednoczone, Francję, Anglię powstało w listopadzie 1918 roku niepodległe Państwo Polskie.

Polska po ponad stu dwudziestu latach niewoli pojawiła się znowu na mapach świata.

Jednocześnie z walkami o granice trwała mozolna praca nad stworzeniem władzy nowego państwa. Jego naczelnikiem został Józef Piłsudski. W pracę tę włączyli się przedstawiciele wszystkich partii. Na konferencji pokojowej walczył o Polskę twórca narodowej – demokracji – Roman Dmowski, na Śląsku chadek – Wojciech Korfanty, a w kraju z PSL Wincenty Witos, socjalista Ignacy Daszyński i wielu innych. Owocem tej pracy była konstytucja z marca 1921 roku i niepodległość, z której po wielu dziejowych zawieruchach korzystamy do dzisiaj.

Wiersz„11 listopada”

Dzisiaj wielka jest rocznica
Jedenasty listopada!
Tym co zmarli za Ojczyznę
Hołd wdzięczności Polska składa.

Im to bowiem zawdzięczamy
Wolność– polską mowę w szkole
To, że tylko z kart historii
Poznajemy dziś niewolę.

Uroczyście bija dzwony
W mieście flagi rozwinięto
I me serce się raduje,
Że obchodzę Polski święto!

Artykuły